விடய ஆய்வுக்கு கூடுதலாக, மாணவர்கள் கீழ்கண்ட தலைமைத்துவக் கேள்விக்கும் பதில் எழுத வேண்டும்:
நீங்கள் விரும்பும் மானசீக தலைவர் யார் என்றும் அதற்கான காரணங்களையும், அவரிடம் உள்ள தலைமைத்துவப் பண்புகள் 10ஐ பட்டியலிட்டுக் குறிப்பிடுக
பங்கேற்கும் மாணவர்கள் கீழே வழங்கப்பட்ட ஐந்து (5) விடய ஆய்வுகளில் ஒரு (01) தலைப்பைத் தேர்வு செய்து எழுத வேண்டும்:
“பாடசாலையின் நற்பெயர் மற்றும் பாதுகாப்பு இடையே ஏற்பட்ட கடினமான முடிவு – மாணவர் தலைமைத்துவத்திற்கான உண்மையான சோதனை”
பாடசாலையில் (National School) வருடாந்த விஞ்ஞானக் கண்காட்சி (Science Exhibition) மிகப் பெரிய அளவில் நடாத்தப்படவிருந்தது. 9-ஆம் தரம் முதல் 12-ஆம் தரம் வரையிலான மாணவர்கள் (Grade 9–12) மூன்று மாதங்களாகக் கடினமாக உழைத்து, ரோபோடிக்ஸ் மாதிரிகள் (robotics models), விஞ்ஞானப் பரிசோதனைகள் (science experiments), விளக்க அட்டவணைகள் (charts) போன்றவற்றைத் தயாரித்து, பாடசாலையைப் பெருமைப்படுத்தத் தயாராக இருந்தனர்.
ஆனால், நிகழ்ச்சி நடைபெறுவதற்கு மூன்று நாட்களுக்கு முன்பு, பாடசாலைக்கு முன்னால் இருந்த முக்கிய வீதியில் கழிவுநீர்க் குழாய் உடைந்து (sewer pipe burst), அதன் துர்நாற்றம் வளாகம் முழுவதும் பரவத் தொடங்கியது. சுகாதாரப் பிரிவு அதிகாரிகள் பாடசாலையைப் பார்வையிட்டு, "இவ்வளவு பெரிய அளவிலான கூட்டம் வருவது மாணவர்களுக்கும் விருந்தினர்களுக்கும் ஆரோக்கிய அபாயத்தை (health risk) ஏற்படுத்தும்" என்று எச்சரித்தனர்.
இதற்கிடையில், பாடசாலைக்குள் பெரிய குழப்பம் உருவானது:
மாணவர்கள்: "எங்கள் பல மாத உழைப்பு வீணாகிவிடுமே..."
ஆசிரியர்கள்: "நிகழ்ச்சியை ரத்து செய்ய வேண்டியிருக்கலாம்..."
பெற்றோர்கள்: "பாதுகாப்பே முதன்மை; குழந்தைகளை ஆபத்தில் விட முடியாது."
அதிபர்: "ஊடகம், விருந்தினர்கள், பழைய மாணவர்கள்—அனைவருக்கும் அழைப்பிதழ்கள் சென்று விட்டன!"
அதிபர் உடனடியாக மாணவர் தலைமைத்துவ சபையை (Student Leadership Council) அழைத்து, பொறுப்பை ஒப்படைத்தார்:
"பாதுகாப்பு × பாடசாலையின் நற்பெயர் × மாணவர்களின் முயற்சி (Safety × School Reputation × Student Effort) – இந்த மூன்றையும் சமநிலைப்படுத்தும் முடிவு உங்களுடைய தலைமைத்துவத்தின் (leadership-ல்) கீழ் வர வேண்டும்."
இப்போது விவாதிக்கப்பட்ட முக்கிய வழிகள் (debate) உருவானது:
நிகழ்ச்சியை ரத்து செய்யலாமா? (Cancel the event?)
ஒத்திவைக்கலாமா? (Postpone it?)
மட்டுப்படுத்தப்பட்ட அனுமதி மாதிரியாக (Limited-entry model) மாற்றலாமா?
கலப்பின (இணையவழி + நேரடி) வடிவத்தில் (Hybrid (online + physical) format) நடத்தலாமா?
இந்தச் சூழலில், ஆசிரியர்கள், பெற்றோர்கள் மற்றும் மாணவர்கள் மூவரும் ஏற்றுக்கொள்ளக்கூடிய ஒரு நடைமுறைத் தீர்வை (practical solution) மாணவர்த்தலைவர்கள் முன்மொழிய வேண்டியுள்ளது.
“மாதவிடாய்ச் சங்கடம் – பெண் மாணவிகளின் வருகைக் குறைவுக்குக் காரணமான மறைமுகப் பிரச்சினை”
பாடசாலையில் 8-ஆம் தரம் முதல் 11-ஆம் தரம் வரையிலான மாணவிகளின் வருகை தொடர்ந்து குறைந்து வருவதாக ஆசிரியர்கள் கவலை தெரிவித்தனர். ஆய்வு மேற்கொள்ளப்பட்டதில், பெரும்பாலான மாணவிகள் மாதவிடாய் காலத்தில் 3 முதல் 5 நாட்கள் வரை பாடசாலைக்கு வராமல் இருப்பது முக்கிய காரணமாகக் கண்டறியப்பட்டது.
மாணவிகள் கூறிய முக்கியப் பிரச்சினைகள்:
மாணவிகள் கழிப்பறைகளில் (Girls’ toilet-களில்) சுத்தமின்மை
தண்ணீர் விநியோகம் (Water supply) அடிக்கடி இல்லாமை
சுகாதாரப் பட்டிகளை அகற்ற (Sanitary pad dispose செய்ய) வசதி இல்லாமை
சீருடையில் கறை (Uniform-ல் கறை) தெரிந்துவிடும் என்ற வெட்கம்
மாணவர்கள் கேலி செய்வார்கள் (Boys teasing செய்யக்கூடும்) என்ற மனஅழுத்தம்
சமீபத்தில் இரண்டு மாணவிகளின் பாவாடையில் (Skirt-ல்) கறை தெரிந்ததால் அவர்கள் பொது அவமானத்தை (Public embarrassment-ஐ) எதிர்கொண்டனர். அந்த நிகழ்வுக்குப் பிறகு அவர்கள் 10 நாட்கள் பாடசாலைக்கு வரவில்லை.
பெற்றோர்கள்: “இப்படி பாதுகாப்பற்ற சூழலில் (Unsafe சூழலில்) எங்கள் குழந்தைகளை அனுப்ப முடியாது” எனக் கூறினர்.
ஆசிரியர்கள்: "மாதவிடாய் சுகாதார விழிப்புணர்வு (Menstrual hygiene awareness) மிகக் குறைவு” எனப் பட்டியலிட்டனர்.
மாணவிகள்: “பாடசாலையில் மாணவிகளுக்கு உகந்த சூழல் (Girls-friendly சூழல்) இல்லை” என்று உணருகின்றனர்.
இதனால் விவாதம் (debate) உருவானது:
மாதவிடாய் காலத்தில் மாணவிகள் எப்படி பாதுகாப்பாகப் பாடசாலைக்கு வர முடியும்?
பாடசாலையில் கண்ணியம், தனிமை (dignity, privacy) எப்படி உறுதிப்படுத்தப்படும்?
பெற்றோர்கள்–ஆசிரியர்கள்–மாணவிகள் மூவரும் இணைந்து என்ன செய்யலாம்?
மாணவர் தலைவர்கள் என்ன பங்கு வகிக்க வேண்டும்?
இந்த நிலையில், அனைவரும் ஏற்றுக்கொள்ளக்கூடிய நடைமுறைத் தீர்வுகளை முன்மொழிய வேண்டும்.
“கிராமக் குளம் மாசடைதல் – மாணவர்களின் உடல்நலத்தையும் கல்வியையும் அச்சுறுத்தும் நெருக்கடி”
கிராமத்தில், மக்கள் குடிநீர், குளியல் மற்றும் விவசாயத்திற்குப் பயன்படுத்தும் குளம் கடந்த சில மாதங்களாகக் கடுமையாக மாசடைந்து வருகிறது. வீட்டுக் குப்பைகள், பிளாஸ்டிக் பொருட்கள், இரசாயன உரக் கழிவுகள், மாட்டுப் பண்ணையின் கழிவு நீர் ஆகியவை கட்டுப்பாடின்றி குளத்தில் சேர்ந்து, நீரின் நிறமும் மணமும் முற்றிலும் மாறிவிட்டன.
இந்தக் குளத்து நீரை 45% பாடசாலை மாணவர்கள் குடிநீராகப் பயன்படுத்துகின்றனர்.
சமீபத்தில், பல மாணவர்கள்:
வயிற்றுப்போக்கு
தோல் நோய்
கண் எரிச்சல்
வயிற்றுத் தொற்று
எனப் பல பிரச்சினைகளால் மருத்துவரிடம் செல்ல வேண்டிய நிலை ஏற்பட்டது.
9-ஆம் தர மாணவர்கள் விஞ்ஞானத் திட்டத்திற்காக (Science project-க்காக) நீரின் மாதிரி (water sample) ஒன்றை எடுத்தபோது, தண்ணீரில் பச்சை நிறப் படலம், துர்நாற்றம் ஆகியவை தென்பட்டன. சுகாதாரப் பொது ஆய்வாளரின் (Public Health Inspector) ஆய்வில் ஈகோலை (E.coli) மற்றும் அமோனியா (ammonia) ஆகியவற்றின் அளவு ஆபத்தான நிலையில் இருப்பது கண்டறியப்பட்டது.
பெற்றோர்கள்: “பாடசாலைக் குழந்தைகளுக்குப் பாதுகாப்பான குடிநீர் (safe drinking water) வேண்டும்.”
ஆசிரியர்கள்: “சமூகத் தூய்மை குறித்த விழிப்புணர்வு (Community cleaning awareness) அவசியம்.”
சில கிராம மக்கள்: “விவசாயத்திற்குத் தண்ணீர் தேவை; குளம் சுத்தம் செய்வது (cleaning) இப்போதைக்கு வேண்டாம்.”
இதனால், பாடசாலை – கிராம மக்கள் – பெற்றோர்கள் இடையே விவாதம் அதிகரித்தது:
குளத்தைச் சுத்தம் செய்வதை யார் ஆரம்பிக்க வேண்டும்?
மாணவர்களின் உடல்நல அபாயத்தை (health risk) எப்படித் தடுப்பது?
முழு கிராமத்தையும் இணைக்க முடியுமா?
இங்கே மாணவர் தலைவர்களின் தலைமைத்துவம் (leadership) எவ்வாறு உதவ முடியும்?
அதிபர் இந்தப் பிரச்சினைக்கு ஒரு நிலையான தீர்வு மாணவர்களிடமிருந்தே வர வேண்டும் என்று கூறினார்.
“வெறுப்பு பேச்சும் இணையவழி அவதூறும் – மாணவர்களின் மரியாதை மற்றும் மனநலத்திற்குப் பெரும் ஆபத்து”
பாடசாலையில் 9-ஆம் தரம் முதல் 12-ஆம் தரம் வரையிலான மாணவர்கள் இடையே வெறுப்புப் பேச்சு (hate speech), இணையவழிக் கேலி (online trolling) மற்றும் உடல் குறித்த இழிவான விமர்சனங்கள் (body shaming) போன்ற சம்பவங்கள் அதிகரித்து, பாடசாலையின் நல்லிணக்கச் சூழல் பாதிக்கப்பட்டுள்ளது. சமீபத்தில் நடந்த ஒரு சம்பவம் பாடசாலை முழுவதையும் அதிர்ச்சியில் ஆழ்த்தியது.
பாடசாலை மன்றத் தேர்தலில் (School club election) போட்டியிடும் ஒரு 10-ஆம் தர மாணவியின் புகைப்படத்தை சில மாணவர்கள் திருத்தி (edit செய்து) இழிவுபடுத்தும் மீம்களை (derogatory memes) உருவாக்கி, வாட்ஸ்அப் (WhatsApp) மற்றும் இன்ஸ்டாகிராம் குழுக்களில் (Instagram groups) பகிர்ந்தனர். சில மணி நேரங்களிலேயே அந்த மீம் பரவி (viral), அந்த மாணவியின் தன்னம்பிக்கை முற்றிலும் சிதைந்தது. அவர் வகுப்புக்கு (class) வராமல் வீட்டில் அழுது கொண்டிருந்தார்; மனஅழுத்தம் காரணமாக அவர் பாடத்திலும் கவனம் செலுத்த முடியவில்லை.
பெற்றோர்கள்: “இது சைபர் அச்சுறுத்தல் (cyber-bullying); பாடசாலை இதைத் தடுக்கத் தவறிவிட்டது.”
ஆசிரியர்கள்: “இது நெறிப்பாடின்மை, பச்சாதாபம் (empathy) இல்லாமை.”
மாணவர்கள்: “சும்மா வேடிக்கைக்காகத்தான் (Just for fun)… அது அவ்வளவு தீவிரமானது (serious) இல்லை.”
இதனால் பல கேள்விகள் எழுந்தன:
இணையவழி மரியாதை, தனியுரிமை எப்படிப் பாதுகாக்கலாம்?
பாடசாலையில் மரியாதைக் கலாச்சாரத்தை (respect culture) எப்படி மீண்டும் உருவாக்கலாம்?
வெறுப்புப் பேச்சை எவ்வாறு தடுக்கலாம்?
மாணவர் தலைவர்கள் என்ன தலைமைத்துவப் பொறுப்பை (leadership) எடுத்துக்கொள்ள வேண்டும்?
அதிபர் இந்தப் பிரச்சினைக்குத் தீர்வு மாணவர் தலைவர்களிடமிருந்தே வரவேண்டும் என்று தீர்மானித்தார்.
“பாடசாலையின் நூலக பயன்பாடு குறைவு – கல்வித் தரத்துக்குப் புதிய சவால்”
பாடசாலையில், கடந்த ஒரு ஆண்டாக நூலகப் பயன்படுத்தல் (Library Usage) 60% குறைந்துள்ளது என்று ஆசிரியர்கள் கவலை தெரிவித்துள்ளனர். 9-ஆம் தரம் முதல் 13-ஆம் தரம் வரையிலான மாணவர்களிடம் மேற்கொள்ளப்பட்ட ஆய்வில், பெரும்பாலான மாணவர்கள் நூலகத்தைப் பயன்படுத்தாமல் இருப்பதற்கான பல காரணங்கள் வெளிப்பட்டன.
மாணவர்கள் கூறிய முக்கியக் கருத்துகள்:
“நூலகத்தில் இருக்கும் புத்தகங்கள் பழையவை; பாடத்திட்டத்திற்கு (syllabus) பொருந்தவில்லை.”
“இணையத்தில்தான் தகவல்கள் கிடைக்கும்; நூலகம் மெதுவாக (slow) இருக்கிறது.”
“தினசரி வீட்டுப் பாடங்கள் (home work) மற்றும் தனியார் கல்வி நிலையம் (tuition) காரணமாக நூலக நேரம் (library time) கிடைக்கவில்லை.”
“நூலகம் சுத்தமாக இல்லை; இடம் குறைவு.”
இதற்கிடையில், நூலக ஆசிரியர் தனியாகவே புத்தக வகைப்பாடு, பதிவேடு, பராமரிப்பு அனைத்தையும் செய்து வருவதால், நூலக மேலாண்மை (Library management) பெரிதும் பாதிக்கப்பட்டுள்ளது.
சமீபத்தில், இரண்டு மாணவர்கள் திட்டச் சமர்ப்பிப்புக்கு (project submission) தேவைப்பட்ட மேற்கோள் புத்தகங்கள் (reference books) கிடைக்காததால், பிற பாடசாலைகளிலிருந்து PDF பெற்று அவசரமாகத் தங்கள் பணியை (assignment) முடிக்க வேண்டிய நிலை ஏற்பட்டது. இதனால், பாடசாலையில் வள இடைவெளிப் (resource gap) பிரச்சினை வெளிவந்தது.
பெற்றோர்கள்: “புதுப்பிக்கப்பட்ட புத்தகங்கள் வாங்கித் தர வேண்டும்” என்று கோரிக்கை வைத்துள்ளனர்.
ஆசிரியர்கள்: “மாணவர்களின் வாசிப்புக் கலாச்சாரம் (student reading culture) குறைந்துவிட்டது” என்று கூறுகின்றனர்.
மாணவர்கள்: “நூலகம் நவீனமாக (modern) இல்லை, ஊக்கமளிக்கவில்லை” என்று காரணம் சொல்கின்றனர்.
இதனால் பாடசாலை – மாணவர்கள் – பெற்றோர்கள் இடையே விவாதம் உருவாகியுள்ளது:
நூலகப் பயன்பாட்டை எப்படி உயர்த்தலாம்?
மாணவர்களுக்கு வாசிப்பின் முக்கியத்துவத்தை எப்படி உணர்த்தலாம்?
நூலகத்தை ஒரு நவீன கற்றல் வெளியாக (modern learning space) மாற்ற முடியுமா?
மாணவர் தலைவர்கள் என்ன பங்கு வகிக்கலாம்?
இந்த நிலையில், அனைவரும் ஒத்துழைக்கக்கூடிய சாத்தியமான தீர்வுகளை முன்மொழிய வேண்டும்.
